Tego dnia Kościół Prawosławny obchodzi Święto Bożego Narodzenia, a Kościół Katolicki - Uroczystość Objawienia Pańskiego. Ponieważ o pierwszym z nich była już mowa, teraz przybliżymy drugie wydarzenie.
Objawienie Pańskie jest, obok Wielkanocy, najstarszym świętem chrześcijańskim. W II w. w ten dzień wspominano Chrzest Pański, w IV w. w Tracji i Egipcie świętowano Epifanię, czyli wydarzenia z życia Jezusa, takie jak narodzenie, chrzest w Jordanie, pokłon Mędrców, cud w Kanie. W V w. Objawienie Pańskie stało się świętem ogólnokościelnym.
Nazwa „Objawienie Pańskie” tłumaczy sens tej uroczystości. Jezus Chrystus objawia się światu, to znaczy, że przyszedł na ziemię nie tylko dla wybranego przez Boga narodu, ale dla wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli i będą żyć. Taki wydźwięk mają także teksty liturgiczne.
Królami mogła nazwać ich tradycja pod wpływem Psalmu 72, który znajduje się w tekstach liturgicznych tej uroczystości: „Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, królowie Szeby i Saby złożą daninę”.
Warto wiedzieć, że wstawianie figur króli do betlejemskiej szopki jest spowodowane wyłącznie tradycyjną bliskością świąt Bożego Narodzenia. Ewangelia podaje, że mędrcy dotarli do domu, a nie do stajni. Ponad to a gwiazda, która ich prowadziła pojawiła się w noc Narodzenia, a przecież "goście" przybyli z krańców świata. Jest więc oczywiste, że ich podróż musiała trwać znacznie dłużej.
Potwierdza to dodatkowo fakt, iż Herod, po wypytaniu mędrców o czas ukazania się gwiazdy, rozkazał wymordować nie tylko niemowlęta, ale dzieci do 2 roku życia. Może to oznaczać, że wędrowcy byli w drodze około 2 lat. Jeśli ujrzeli gwiazdę w dniu narodzin Jezusa, to dziecko miało właśnie taki wiek, jeśli zaś gwiazda ukazała im się wraz ze zwiastowaniem, dziecko miało nieco ponad rok.
Imiona Kacper, Melchior i Baltazar nadano Mędrcom dopiero w IX w. Legenda głosi, że po powrocie do swoich krajów królowie zrzekli się tronów, aby głosić wiarę w Chrystusa, a dożywszy sędziwego wieku, doczekali chwili, kiedy po Wniebowstąpieniu Pańskim Tomasz Apostoł udzielił im sakramentów, a nawet sakry biskupiej.
Dary, jakie przynieśli Mędrcy małemu Jezusowi, mają swoje znaczenie. Złoto oznacza, że Jezus Chrystus jest Królem całego świata, kadzidło mówi o Chrystusie Kapłanie, zaś mirra, balsam, którym namaszczano zmarłych, wskazuje na ludzką naturę Jezusa i w konsekwencji zapowiada Jego śmierć.
Od końca średniowiecza na pamiątkę tych darów święcono pierścionki jako złoto, żywicę jako kadzidło oraz ziarnka jałowca jako mirrę, a także dodatkowo wodę na pamiątkę chrztu Jezusa oraz kredę. Dziś święcimy kadzidło i kredę. Po powrocie z kościoła święconą kredą piszemy inicjały imion trzech królów, oddzielając je krzyżykami (K+M+B) wraz z cyframi bieżącego roku. Można także napisać C+M+B (Christus Mansoni Benedicat), co oznacza „Niech Chrystus błogosławi temu domowi”. Litery na drzwiach świadczą o tym, że w domu mieszka chrześcijańska rodzina.
6 stycznia to także oficjalny początek KARNAWAŁU.
Źródło: Niezbędnik katolika - Objawienie Pańskie (niedziela.pl)
